Grand Slam Tennis 2

Από το καλοκαίρι του 2007, που ο έμπειρος Peter Moore ανέλαβε τα ηνία της EA Sports, η τελευταία βρίσκεται σε μια συνεχόμενη, εντυπωσιακή άνοδο, τόσο από πλευράς ποιότητας όσο και εμπορικής επιτυχίας. Το ήδη εδραιωμένο Madden διατήρησε το πολύ υψηλό επίπεδό του και συνέχισε να πουλάει με αμείωτους ρυθμούς, τα Tiger Woods PGA Tour παρομοίως, η σειρά FIFA αναρριχήθηκε στην κορυφή της δημοφιλέστατης κατηγορίας της, τα casual EA Sports Active, αν και αντιπαθητικά για μεγάλο μέρος του “παραδοσιακού” κοινού, μόνο επιτυχημένα μπορούν να θεωρηθούν, ενώ, προσπάθειες όπως το πρόσφατο Fight Night έδωσαν έναν αέρα “δροσιάς” με την εναλλακτική τους προσέγγιση.
Η στροφή της εταιρίας προς την ποιότητα αντικατοπτρίζεται και στην απόφαση της να αναβάλλει, τη χρονιά που μας πέρασε, την κυκλοφορία του NBA Elite καθώς το τελικό αποτέλεσμα δεν ανταποκρινόταν στις υψηλές προσδοκίες της. Εδώ που τα λέμε, η 2K Sports με την Visual Concepts δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια λάθους, οπότε θα ήταν ανόητο εκ μέρους της, να “κάψει” το νέο της χαρτί πριν καλά καλά αποκτήσει ουσιαστική υπόσταση.
Επιπλέον, μέσα σε όλα αυτά, η EA Sports ήταν και η πρώτη που κλήθηκε το 2009 να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες του –τότε- νέου Wii Motion Plus, έχοντας στα χέρια της μια σπάνια από πλευράς Nintendo αποκλειστικότητα για την εισαγωγή του νέου περιφερειακού στην αγορά. Οι δύο τίτλοι που κυκλοφόρησαν το καλοκαίρι του 2009 ήταν το Tiger Woods PGA Tour 10 και το Grand Slam Tennis, με το δεύτερο να είναι φυσικά αυτό που μας ενδιαφέρει στην προκειμένη περίπτωση.
Το review του GameOver για τον τίτλο, που είχε αναλάβει ο γράφων και τότε, καταλήγει με φράσεις όπως “… πρόκειται για έναν εξαιρετικό τίτλο που θα μπορούσε κάλλιστα να σταθεί από μόνος του στην αγορά ως ένα από τα καλύτερα παιχνίδια αντισφαίρισης που κυκλοφορούν, ανεξαρτήτως κονσόλας” και “ ανυπομονούμε να δούμε τι μπορεί να καταφέρει η ΕΑ στην επόμενή της προσπάθεια με το συγκεκριμένο franchise”.
Να‘ μαστέ, λοιπόν, πάλι εδώ για να δούμε αν είναι σε θέση να δικαιώσει αυτήν την ανυπομονησία μας το Grand Slam Tennis 2, αλλά και αν μπορεί να μεταφέρει την εξαιρετική εμπειρία του προκάτοχου του στο παραδοσιακό χειριστήριο του Xbox 360. Στο σημείο αυτό, οφείλουμε να τονίσουμε πως το παιχνίδι κυκλοφορεί και για το PS3, και υποστηρίζει το Playstation Move, ωστόσο, δυστυχώς, δεν είχαμε την τύχη να το δοκιμάσουμε μιας και η έκδοση που στάλθηκε για το review είναι αυτή του Xbox 360.

Παρόλο που λανσάρεται ως sequelόλοι οι όροι »SequelΜε το όρο sequel χαρακτηρίζεται το βιντεοπαιχνίδι που τα γεγονότα (το σενάριό) του, συνεχίζουν τα γεγονότα ενός προηγούμενου βιντεοπαιχνιδιού. Ενώ ...περισσότερα » του πρώτου Grand Slam Tennis του Wii, στην πραγματικότητα, αυτός ο τίτλος μόνο κολακευτικός δεν είναι για το παιχνίδι. Στην πράξη, περισσότερο μοιάζει με μια εμπλουτισμένη μεταφορά του πρώτου παιχνιδιού για τις δύο HD κονσόλες, παρά σαν κάτι που “χτίζει” στον πρόγονό του για να εμβαθύνει και να βελτιώσει σε όλους τους τομείς. Και αυτό διότι, πολλές από τις τρανταχτές αδυναμίες που ταλάνιζαν τον αρχικό τίτλο, δηλώνουν εμφατικά παρούσες και εδώ.
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Όσον αφορά το χειρισμό, το Grand Slam Tennis 2 χρησιμοποιεί ένα ολοκαίνουργιο σύστημα ονόματι “total racquet control”, το οποίο βασίζεται αποκλειστικά στους δύο αναλογικούς μοχλούς. Ο αριστερός ελέγχει την κίνηση του εικονικού μας αθλητή και ο δεξιός τα χτυπήματα της ρακέτας. Προσπαθώντας να αναπαραστήσουν όσο πιο πειστικά τις κινήσεις των πραγματικών χτυπημάτων και ελέω της απουσίας του motion gaming –δεν υποστηρίζει Kinect- οι σχεδιαστές της EA Canada κατέληξαν στην μεταφορά των κινήσεων στο δεξιό αναλογικό μοχλό για την επιθυμητή αμεσότητα.
Τα χτυπήματα, όπως και στο πρώτο, χωρίζονται στα τρία βασικά του tennis: flat –“ξερό”, επίπεδο κυρίως επιθετικό χτύπημα- , top spin –πολλές στροφές στη μπάλα, ιδανικό για φαρμακερές γωνίες-, slice –κοφτό χτύπημα που δίνει ανάποδες στροφές στη μπάλα, συνήθως για άμυνα. Το κάθε χτύπημα απαιτεί και διαφορετική κίνηση του δεξιού αναλογικού μοχλού. Λόγου χάρη, για το top spin ο παίκτης πρέπει να κατεβάσει τον αναλογικό προς τα κάτω –όση περισσότερη ώρα τον κρατάει, τόση περισσότερη δύναμη θέτει- και την κατάλληλη στιγμή να τον ανεβάσει προς την κατεύθυνση που επιθυμεί να στείλει την μπάλα.
Τις πλείστες των περιπτώσεων το σύστημα λειτουργεί σωστά και δίνει μια εύστοχη αίσθηση και του ρυθμού και της κινησιολογίας του κάθε χτυπήματος, χωρίς βέβαια να συγκρίνεται με τα όσα προσέφερε το παιχνίδι στο Wii. Είναι πολύ πιθανό στο PS3, με τη βοήθεια του Move, τα αποτελέσματα να είναι εξίσου συναρπαστικά, αλλά επαναλαμβάνουμε, δεν είχαμε την τύχη να ασχοληθούμε με τη συγκεκριμένη έκδοση. Ο συγκεκριμένος τρόπος χειρισμού απελευθερώνει την κατεύθυνση του χτυπήματός μας από τον αριστερό μοχλό –που ελέγχει και το τρέξιμο του αθλητή- και κάνει πιο άκοπα τα χτυπήματα με αντίθετη κατεύθυνση από τη φορά του αθλητή μας.
Πηγή:GameOver